Steeds meer jongeren zoeken behandeling voor hun gameverslaving. In 2013 behandelde Jellinek ruim 50 jongeren voor een gameverslaving. Dit is een forse toename ten opzichte van voorgaande jaren.
Er is sprake van een gameverslaving als iemand meer dan 16 uur per week speelt en hierdoor slechter functioneert. Vooral tieners lijden eraan, maar ook steeds meer twintigers. Meestal zijn het jongens die - meer dan hun leeftijdgenoten - sociaal teruggetrokken zijn. De verslaving begint al vroeg, doordat de computer op steeds jongere leeftijd wordt geïntroduceerd. De verslaving gaat door naarmate jongeren langer in de adolescentiefase blijven.
Tegenwoordig worden games al lang niet meer alleen op de (spel)computer gespeeld. Games zijn door de smartphone of tablet altijd én overal aanwezig, daarbij is via internet contact met andere gamers mogelijk. De controle en beheersbaarheid zijn hierdoor lastig. Jellinek merkt dat ouders het soms ook moeilijk vinden om grenzen te stellen, want iedereen speelt immers games.
Fysieke problemen
Ouders trekken uiteindelijk wel wanhopig aan de bel. Ze bereiken hun kind steeds minder, omdat hij of zij in de ban is van het gamen. Het kind leeft geleidelijk steeds meer in een digitale gamewereld. De schoolprestaties gaan hierdoor achteruit en er is steeds vaker ruzie over het gamegedrag. Fysiek heeft de verslaving ook zijn uitwerking. Jongeren kunnen last krijgen van obesitas, obstipatie, diarree en buikpijn.
- Jellinek
