Heesheid bij kinderen

Kinderheesheid door verkoudheid en andere oorzaken

Getty Images

Bijna alle kinderen zijn wel eens hees. Na een verkoudheid of na een schoolreisje waar het veel geschreeuwd heeft. Als de heesheid lang aanhoudt, zou je kind een aandoening van de stembanden kunnen hebben.

Met 'hees zijn' bedoelen we dat de stem niet helder klinkt.

Oorzaken van heesheid bij kinderen

Verkoudheidsvirussen kunnen zorgen voor een tijdelijke vorm van heesheid. De heesheid duurt een paar dagen en gaat vanzelf weer over.

Ook in een rokerige ruimte zijn of schreeuwen kan zorgen voor tijdelijke heesheid. Maar heesheid kan ook permanent aanwezig zijn. Dan is er sprake van een aandoening van de stembanden. Ook kinderen kunnen dan stembandknobbeltjes krijgen, bijvoorbeeld door hun stem verkeerd te gebruiken, zoals door te schreeuwen.

Heesheid kan ook een gevolg zijn van terugloop van voeding of maagzuur in de slokdarm. Deze zogenoemde gastro-oesofageale reflux geeft bij oudere kinderen, door zuurstoten, klachten van pijn achter het borstbeen bij bukken of platliggen. De KNO-arts ziet daarbij vaak irritatie van de stembanden en het gebied er omheen.

Behandeling heesheid bij kinderen

Bij aanhoudende heesheid krijg je een doorverwijzing naar de KNO-arts. Deze bekijkt de stembanden. Ziet de KNO-arts stembandknobbels, dan is het eerste advies logopedie. Een logopedist kan je kind leren om de stem beter te gebruiken. Er wordt daarbij de nadruk gelegd op het rustig spreken. Je kind moet afleren om te schreeuwen, gekken geluiden te maken, vaak de keel te schrapen en onnodig te hoesten. Een kind hoeft niet te gaan fluisteren, want ook bij fluisteren forceer je je stem. Het kan een tijd duren voordat de stem weer helder klinkt.

In laatste instantie is het mogelijk om de knobbeltjes chirurgisch te behandelen.

Vermijd rook in huis, omdat dit ook prikkelend kan werken op de stembanden.

Als de oorzaak reflux (zure terugloop uit de maag) is, kan het nodig zijn om medicijnen te gebruiken die de aanmaak van maagzuur verminderen.

Dit artikel is goedgekeurd door Dr. J.M. de Bont, kinderarts-kinderneuroloog in UMC Utrecht.

Laatst herzien op

Auteur