Verslaafd aan stelen

Kleptomanie is een zeldzame psychische aandoening. Mensen die er aan lijden kunnen geen weerstand bieden aan de drang om te stelen. Het gaat kleptomanen om de spanning tijdens het stelen en de opluchting als het gelukt is. De spullen interesseren ze niet. Wat ze stelen heeft vaak weinig waarde en wordt vaak verstopt of weggegooid.

Steelzucht

Kleptomanie wordt ook wel steelzucht genoemd. Het komt in alle lagen van de maatschappij voor. Het hoort bij de groep van stoornissen in de impulsbeheersing.

Tot deze groep aandoeningen horen ook gokverslaving, woede-uitbarstingen, trichotillomanie (haar uittrekken) en pyromanie. Soms hebben kleptomanen ook last van depressie, alcoholmisbruik of eetstoornissen.

Gedragstherapie of antidepressiva

Er zijn verschillende behandelingen voor kleptomanie. Deze methodes lopen erg uiteen. Om kleptomanie te behandelen, wordt vaak gebruikgemaakt van gedragstherapie.

Het is vooral belangrijk dat er een andere bezigheid wordt gevonden ter vervanging van het stelen. De persoon zal stelen om met zijn emoties om te kunnen gaan. Als daar een vervangende actie voor wordt gevonden, hoeft de kleptomaan niet meer te stelen.

Bewustwording is ook een deel van de behandeling; andere mensen zijn het slachtoffer van het gedrag. De huisarts of psychiater kan ook gebruikmaken van antidepressiva. Deze medicatie helpt om depressieve klachten te verminderen. Dit kan helpen om het stelen te verminderen.

Niet altijd een kleptomaan

Bij mensen die voor winkeldiefstal worden gearresteerd, komt het ook maar heel weinig voor dat ze echt lijden aan kleptomanie. Een kleptomaan heeft geen last van woede, wraak of waandenkbeelden. Ook gaat het niet om het voorwerp dat hij steelt. Slechts 5 procent van alle mensen waarvan wordt gedacht dat ze kleptomaan zijn, heeft deze ziekte ook echt.