Eksteroog: de kenmerken en hoe te behandelen?

Het overkomt iedereen wel eens - tijdens een winkelsessie kom je een prachtig paar schoenen tegen, maar wanneer je ze aantrekt, blijken ze aan de krappe kant te zijn. Wij raden je aan om dergelijke schoenen te laten staan. Krap schoeisel kan namelijk niet alleen vervelende blaren tot gevolg hebben, maar kan ook leiden tot een eksteroog.

Wat is een eksteroog?

Een eksteroog is een opeenhoping van eelt op of onder de voet of op of tussen de tenen. Dit eelt is op zichzelf niet pijnlijk. Het eelt heeft echter een gevoelige kern. Deze kern kan hard of zacht zijn. De kern van het eksteroog kan zo pijnlijk zijn dat dit het lopen bemoeilijkt. Deze voetklacht wordt ook wel likdoorn of clavus genoemd.

Er kunnen twee typen eksterogen worden onderscheiden: een hard eksteroog en een zacht eksteroog. Een hard eksteroog voelt hard aan en bevindt zich doorgaans op de voet of op de tenen. Een zacht eksteroog voelt zacht aan en bevindt zich meestal tussen de tenen. Dit type eksteroog ziet er uit als een open, vochtig wondje en is een stuk pijnlijker dan de harde variant.

De oorzaken van een eksteroog

Een eksteroog kan verschillende oorzaken hebben. De oorzaken zijn afhankelijk van het type eksteroog. Als je te krappe schoenen draagt of schoenen met een te dunne zool, kan dit leiden tot overmatige druk op (een deel van) de voet en/of tot wrijving. Dit kan vervolgens een hard eksteroog tot gevolg hebben. Andere mogelijke oorzaken van een hard eksteroog zijn overgewicht of een verkeerde stand van de voet of de tenen.

Als de tenen overmatig tegen elkaar wrijven, kan dit de huid aantasten. Dit kan vervolgens leiden tot een zacht eksteroog tussen de tenen. Het dragen van slecht ademende schoenen kan dit proces bevorderen.

De symptomen van een eksteroog

Een eksteroog heeft een aantal duidelijke symptomen waaraan je deze aandoening kunt herkennen.

• Een eksteroog bestaat uit een eeltplek van maximaal een paar millimeter groot. Er is een duidelijke grens tussen de eeltplek en de normale huid.
• Deze eeltplek bevindt zich op de voet, onder de voet, op de tenen of tussen de tenen. De meeste eksterogen komen echter voor op de tenen.
• Een eksteroog bevindt zich meestal dicht tegen het bot aan, waardoor de plek pijnlijk of gevoelig aanvoelt.
• De kern van de eeltplek kan diep in de huid liggen of oppervlakkig zijn, en kan hard of zacht zijn.
• De eeltplek kan een gele kleur hebben.

Hoe wordt de diagnose eksteroog gesteld?

Een eksteroog is een veelvoorkomende voetklacht. Een arts kan de diagnose eksteroog stellen door simpelweg de voet van de patiënt te bekijken en te vergelijken met de voornoemde symptomen. Aangezien een eksteroog eenvoudig te herkennen is, zal dit doorgaans geen problemen opleveren.

Het kan soms echter wel moeilijk zijn om een eksteroog te onderscheiden van een voetwrat. Als de arts hierover twijfelt, kan hij duidelijkheid verschaffen door wat eelt te verwijderen. Als het gaat om een voetwrat zullen er dan namelijk kleine, zwarte puntjes zichtbaar worden. Als er daarentegen sprake is van een eksteroog wordt er een hoornpit zichtbaar.

Risicofactoren en -groepen

Het eksteroog komt ontzettend veel voor, bij alle lagen in de bevolking. Deze aandoening kan dus iedereen overkomen. Er kunnen wel een aantal risicofactoren worden onderscheiden.

• Het dragen van krappe schoenen met een dunne zool vergroot de kans op een eksteroog, omdat deze schoenen wrijving veroorzaken en druk uitoefenen op de voet. Aangezien vrouwen vaker krappe schoenen dragen dan mannen, komt het eksteroog vaker bij vrouwen voor.
• Het hebben van overgewicht kan de kans op een eksteroog vergroten. Dit komt doordat het overgewicht de druk op de voet vergroot.
• Het dragen van slecht ademende schoenen vergroot de kans op een eksteroog, aangezien het transpiratievocht hierdoor niet goed kan verdampen, hetgeen het ontstaan van een eksteroog bevordert.
• De kans op een eksteroog wordt ook vergroot wanneer je schoenen draagt terwijl je voeten (nog) vochtig of nat zijn. Een vochtige of natte huid verhoogt namelijk de wrijving, waardoor de druk op je voet toeneemt.

De behandeling van een eksteroog

Een eksteroog zal niet vanzelf weggaan. Het eksteroog kan echter eenvoudig worden verwijderd door een arts, pedicure of andere specialist. Zij gebruiken hiervoor een speciaal likdoornmesje. Je kunt deze ingreep gemakkelijker maken door van tevoren een speciale likdoornpleister te dragen. Een dergelijke pleister bevat salicylzuur, hetgeen het eelt zachter maakt. Dit maakt het makkelijker om het eksteroog te verwijderen.

Het dient te worden benadrukt dat een eksteroog door een specialist moet worden verwijderd. Het is dan ook niet raadzaam om een eksteroog zelf te verwijderen. Het verwijderen van de dieper liggende eelt en de eeltkern is namelijk geen sinecure, zeker wanneer de likdoorn zich (deels) onder een nagel bevindt. Bovendien kunnen kleine bloedvaatjes de ingreep bemoeilijken.

Prognose

Het verwijderen van het eksteroog zal direct een verlichting van de pijn geven. Als je doorgaat met het dragen van kleine, krappe schoenen of schoenen met een te dunne zool, is de kans echter wel aanzienlijk dat het eksteroog op korte of lange termijn terugkomt. Het is daarom belangrijk om goed zittende, ademende schoenen met een voldoende dikke zool te dragen. Wanneer er zich opnieuw eelt vormt, kan dit een voorteken zijn van het ontwikkelen van een nieuw eksteroog.

Indien het verwijderde eksteroog werd veroorzaakt door een verkeerde stand van de voet of van de tenen, of door een vergroeid botje, is het erg lastig om een nieuw eksteroog te voorkomen. Het aanschaffen van goed zittend schoeisel biedt dan immers geen soelaas. In een dergelijk geval kunnen toekomstige klachten enkel worden voorkomen door een operatieve ingreep.