NIJMEGEN - De meerderheid van de zwangere vrouwen vindt het syndroom van Down geen reden voor een abortus. Veel vrouwen willen liever niet alleen beslissen of ze hun ongeboren baby laten onderzoeken. Dit blijkt uit onderzoek van het UMC St Radboud.
Medisch ethica Elisa Garcia Gonzalez onderzocht wat de overwegingen van zwangere vrouwen zijn om wel of niet voor prenatale screening op het syndroom van Down te kiezen. Ze vond dat de overgrote meerderheid van de ondervraagde vrouwen het syndroom van Down op zich geen reden vindt voor een zwangerschapsonderbreking. "Mensen met het syndroom van Down hebben evenveel recht op het leven als ieder ander. Geen enkel mens is perfect en dat hoeft ook niet", is de overtuiging die breed onder hen leeft.
Wat wel sterk meespeelt is hoe de vrouw inschat wat het grootbrengen van een kind met het syndroom van Down voor haarzelf èn haar gezin betekent. Kunnen we de opvoeding van zo’n kind wel aan? Kan ik een goede moeder zijn voor een kind met Down en ook nog voor mijn andere kinderen? Komt de relatie met mijn partner onder druk te staan? Kan ik het een plaats geven in mijn leven, naast mijn andere beslommeringen, bijvoorbeeld mijn baan?
Goede moeder
Wat centraal blijkt te staan bij de overwegingen van de zwangeren is de wens een goede moeder te zijn. Zowel vrouwen die wel een prenatale screening willen als zij die dit aanbod afslaan, hebben de overtuiging dat zij doen wat een goede moeder behoort te doen.
Overigens is het denken van de vrouwen tijdens het besluitproces vaak niet consistent en hebben ze tegenstrijdige gevoelens. "Dit kan worden beschouwd als een normale gang van zaken bij het vormen van een persoonlijk standpunt over de plaats van een prenatale test binnen de ouderlijke verantwoordelijkheden", zegt Garcia Gonzalez.
Samen beslissen
De beslissing om het ongeboren kind al dan niet te laten screenen ligt bij de aanstaande moeder. "Dat is natuurlijk in onze maatschappelijke context de norm. Maar uit mijn onderzoek blijkt dat vrouwen de beslissing eigenlijk niet in hun eentje willen nemen. Ze willen de verantwoordelijkheid voor de gevolgen van hun beslissing met anderen delen. Ze willen overleggen met hun partner, met andere naasten of met zorgverleners. Het gaat hen niet zo zeer om medisch-technische informatie en over wat een screening oplevert, maar om gesprekken over de vragen die de keuze bij hen oproept", aldus Garcia Gonzalez.
- Radboudumc
